Φαροφύλακας του σκότους μου.

Είναι ο ταξιδευτής.
Τα μάτια του μυρίζουν αφρό μανιασμένου κύματος σε βράχο του χειμώνα.
Ο καπνός του θυμίζει τα σήματα των αρχαίων κυνηγών.
Διαχειρίζεται τα όπλα του με σύνεση.

Δεν ήρθε ποτέ να μου φέρει φωτιά, ούτε να πάρει πάγο.
ήρθε και κοινώνησε μονάχα απο το πιάτο μου και ήπιε απ' το νερό μου.
Ό,τι έχουμε. Δικό μας.

Επιστρέφουν σε εμένα όσα εκδικηθηκα. Επιστρέφουν με γλυκύτητα μπύρας.
Οι σημαίες αναρτήθηκαν για την επέλευση του ψύχους.

Ρίγη πριν τον πλησιάσω. Ρίγη. Τα χέρια του εξερευνούν τα κομμάτια μου που άφησα να ξεραθούν και τα ζωντανεύουν. Χαρτογραφεί τις καμπύλες. Νανουρίζει επιθυμίες.

Μου θυμίζει τα υποκοριστικά. Τα χαιδέματα.
Και ναι, με επιθυμεί με όρους θανάτου, όπως ακριβώς θέλω.

Όμως ο φαροφύλακας έχει ταχθεί στο κύμα.
Κι αν παω να καταλάβω το άδειο κάστρο του
θα φύγει
κι ας μου λέει όλο "ξεκίνα".