Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Κάποιες στιγμές το μόνο που θες να πεις είναι αυτό:

http://afroditealsalech.blogspot.com/2009/05/blog-post_24.html

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Ρίξε το αγκίστρι στα βαθιά, να το δαγκώσει ο πόθος.

κατα τας γραφάς, αλίμενε, κατά ριπάς

ελάνθανε η ομορφιά. Σφίγγεις τα χείλη στα φιλιά και εγώ στα ανοίγω

Στο χείλος του σφρίγους, το ποτήρι έσταξε.

Δεν ξέρω που βαδίζω και πάλι.


Γυναίκες πηγαινοέρχονται στην παραλία απόγευμα φθινοπώρου τυλιγμένες στο ελαφρύ σάλι τους. Περπατάνε και βάφει την παραλία το χρώμα τους.

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Έπιασα να κεντήσω σπίθα βελονιά, το σχήμα της θηλής μου στα χείλη σου.
Άδικα που τα μάτωσα. Μα ευτυχώς δεν το κατάλαβες.

Έπειτα πήγα στο παρακάτω στενό κι ήταν μια λιακάδα κι ήθελα να μείνω εκεί αλλά με κυνηγούσαν κάτι όνειρα.

Η Κυριακή με αφήνει άφωνη. Κουρνιάζω μέσα της κι αφήνομαι.

Το επόμενο σώμα μου την έχει στημμένη. Πρέπει να ετοιμαστω. Έρχεται κι ας μην ξέρω το φύλο του, το χρώμα του, την γλώσσα του ή την μυρωδιά του.

Οι μέχρι τώρα επιθυμίες με εγκατέλειψαν και ξέρω πως είναι σαν τα μικρά παιδιά: αν τα ακούς να είναι ήσυχα για πολλή ώρα, κάποια ζημιά έχουν εφεύρει πάλι.

Όποιος προλάβει και με αγγίξει τώρα, με κέρδισε.

Τώρα πριν πάλι πέσω στα κύματα ενάντια στην βλακεία, την βία και τον πόνο.