Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

ΚΑΙΡΟΣ

Ούτε ένας ούτε δύο, οι μήνες τέσσερις. Πόσα να χωρέσουν. 

Ο κόσμος πια,  χρόνος πια. 

Τρέχουν όλα γύρω. Κυρίως ο κόσμος όμως. 

Ποιος ο λόγος να μιλάμε και να γράφουμε τόσο πολύ; Αρκεί να χαμογελάσεις με νόημα στους περαστικούς και να διατρέξεις την καρδιά τους. 

Το Σύνταγμα ανακινείται. 

Δεν έχει νόημα η οθόνη, είναι για λίγο...τόσο λίγο. 

Κι είστε τόσα ζευγάρια μάτια εκεί έξω. 

Δεν είναι ο χρόνος για να νανουρίζουμε τα κινητά μας τηλέφωνα.

Είναι για να κοιμόμαστε αγκαλιά. 

Δεν είναι οι οθόνες για να βαυκαλίζουμε τα παράπονα και να  κεντάμε ψιλοβελονιά τα τατουάζ. 

Εξω πια. ταπεινά και περήφανα.