Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011


Ο καφές σε απόσταση επτάμιση εκατοστών από τα πλήκτρα, το κύμα και τα αμάξια, πέρα η Τουρκία, η φωτογραφία από Μαστιχάρι, η αναχώρηση βέβαιη.

Η Σμυρνη πέρασε, η άνοιξη του Φεβρουαρίου στα νησιά. Κλαδί αμυγδαλιάς ήδη στο ποτήρι του κομοδίνου.

Α, ποιος νοιάζεται για το γράψιμο; λέω να κολυμπήσω...

Ορυκτό του κόσμου - εν Σμύρνη.

Άραχθος ρημάζει – Ρωγμές του ορυκτού.

Ράθυμοι αριθμοί των ερωμένων
Άρια της Μαρίας στο όριο του Ηρακλείου
Ρυθμοί του ρεύματος θαλασσίων υμένων
Αγροί ραδικόφυτοι στων ρακένδυτων το αβαείο

Τέρας επιτηρόν τον τρόμο σου
Ρήτορες μισθοφόροι στο παρόν σου
Εντός σου όρνια μαραίνονται
για να αρδευτεί το αρισμαρί του κόσμου

Μυρωδιές του αρρήτου σε ραγίζουν
Το ρίγος της ρίγανης, γαριάζει στην καρδιά σου
Φρύδια ολοφυρόμενα σε κάθε οργασμό
Δεν γυρνάς ολόγυρα, δεν γυρνώ στο πίσω.