Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Ορυκτό του κόσμου - εν Σμύρνη.

Άραχθος ρημάζει – Ρωγμές του ορυκτού.

Ράθυμοι αριθμοί των ερωμένων
Άρια της Μαρίας στο όριο του Ηρακλείου
Ρυθμοί του ρεύματος θαλασσίων υμένων
Αγροί ραδικόφυτοι στων ρακένδυτων το αβαείο

Τέρας επιτηρόν τον τρόμο σου
Ρήτορες μισθοφόροι στο παρόν σου
Εντός σου όρνια μαραίνονται
για να αρδευτεί το αρισμαρί του κόσμου

Μυρωδιές του αρρήτου σε ραγίζουν
Το ρίγος της ρίγανης, γαριάζει στην καρδιά σου
Φρύδια ολοφυρόμενα σε κάθε οργασμό
Δεν γυρνάς ολόγυρα, δεν γυρνώ στο πίσω.

1 σχόλιο:

Citizen Insane είπε...

Δεν υπάρχει πίσω.
Μόνο το μέλλον σου σε περιμένει εμπρός σου...
και το κλαδί της μυγδαλιάς Άνοιξη μυρίζει...
Κι εγώ -αν θες- την Άνοιξη θα έρθω, όταν τα όρνια θα'χουν νικηθεί και τα ρούχα θα μυρίζουν λεμόνι κι όχι αίμα...