Ώρες περιπλάνησης για μικρή εικόνα. Για ένα χρόνια πολλά και μια ευχή για το 2008. Ετούτη η πλασματική αρχή του χρόνου που την φτιάξαμε γιατί δεν αντέχαμε την ιδέα του ατελείωτου χειμώνα.

Στέλνω δυο χορευτές, κυκλαδικών εδωλίων πρόσωπα σε σώματα διαίτης.

Μαραίνεται το μύρο, μαράζι που να γείρω.

Ο ανθός της καρδιάς αλλού φυτρώνει.

Σκάλισα στους εφιάλτες του, βρήκα το πιο απεχθές του ρίγος και του το χάρισα με ένα χαμόγελο. Το άντεξε. Πως να μην του συγχωρήσω λοιπόν την άγνοια;

Συγχωρώ και δίνομαι.

Και αναχωρώ.