Κάποιοι έρωτες όταν τελειώσουν μετουσιώνονται σε μια δυνατή φιλία. Άλλοι σε μια νοσταλγική διάθεση και βλέμματα γεμάτα συνενοχή για όσα γεύτηκαν οι δυο τους.
Και κάποιοί έρωτες αποδεικνύουν το γελοίο τους με την μετουσίωσή τους στο απόλυτο μηδέν. Συναντήθηκα με το κουφάρι της, κράτησα ζωντανή την συνήθη τρυφερότητα των πρώην. Μίλησα σαν να την αγαπώ και σαν να με καταλαβαίνει. Αλλά δεν.
Σκατά έρωτας ήτανε, τζαμπα δυο χρόνια. Έτσι χυδαία μπορώ να το πω. Επί δυο ώρες δεν έκανε τον παραμικρό κόπο να με νιώσει. Ο έρωτάς της μόνο υπήρχε. Και κάποιες θεωρίες του στυλ η ερωτική επαφή με μικρότερους σε ηλικία ανθρώπους μας χρησιμεύει για αυτοεπιβεβαίωση. Πόσες αρλουμπες να αντέξεις...
Της μίλησα με αγάπη, όπως θα θελα να μου μιλήσουν. Αλλά πραγματικά αναρωτιόμουν επί 4 ώρες, ΕΠΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΩΡΕΣ, για ποιο λόγο την είχα ερωτευτει στο παρελθόν. ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΠΟΙΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ.
ε λοιπόν μόνο για αυτοεπιβεβαίωση (!) ότι έζησα δυνατα συναισθήματα για αυτήν που στεγάζει το σώμα της.
ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΠΟΤΕ. Γι αυτό υπέφερα τόσο και για αυτό δεν μπόρεσε να γεννηθεί μια ουσιαστική σχέση έγνοιας από τα συντρίμμια. Γι αυτό έζησα τόσο έντονα για να καλύψω αυτήν την έλλειψη επικοινωνίας; Άξιζε; Δεν άξιζε; τι να πω... μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σε ερωτεύτηκα και ρεζιλεύτηκα. Τότε. Άξιζε; που με κοιτούσαν όλοι και με λυπόντουσαν. που μου λεγαν απομακρύνσου σε καταστρέφει.
ΠΙΘΑΝΟΝ και να μην την καταλαβα. Δεν το αρνούμαι ως εκδοχή, αν και δεν το ξέρω.
Όσα έδωσα είναι στα σκουπίδια. Δεν πρόκειται να τα αναζητήσω για να μην λερωθούν τα χέρια μου.
Βρωμάει το πτώμα απο τα σπλάχνα, όπως η ανάσα της σήμερα.

Όσο για τις μικρές ευτυχίες που εγκατέλειψα σήμερα για να την δω. Απλά λάθος. Τζάμπα χρόνος.

Μπορώ ακόμα να της μιλάω με αγάπη. Δεν σβήνεται ετούτο. Αλλά μου αφήνει τέτοιο κενό, που μπάζει αέρας κρύος απο παντού και κρυώνω. Απαίδευτη στο δόσιμο, αναλφάβητη στο νοιάξιμο, και στο γλυκό χαμόγελο ορκισμένη εχθρός.
"Αγράμματες στον έρωτα κι άχρηστες στην αγάπη", όπως έλεγε και το τελευταιος στίχος της παρήχησης του ονόματός της. που δεν θα μάθει ποτέ ακόμα κι αν βρεθεί κάτω από τα μάτια της.

Λάθος πυροτέχνημα, φωτιά μες στο μεσημερι. Μόνο αν το βλέμμα της κάποια στιγμή και μόνο για κείνη την στιγμή, μόνο γιά λίγο καταλάβει την ψυχή μου, έστω σε 10 χρόνια, έστω σε 30, θα 'χει δικαιωθεί εκείνος ο έρημος έρωτας. Ως τοτε,
δεν μπορεί να αναπαυθεί.