Πάνω στο δέρμα σου αργά σκάφτηκαν οι αρρώστιες
Όσο κι αν θες δεν έρχεται ποτέ κανείς μέσα απο οθόνες.
Δεν θές να μείνεις άπλυτος αλλ' αγαπάς τις πόρνες
Στην πόρτα σου εγείρανε και συ τους λες καλώστες.


Μια αρσενική, ένας θηλυκός κι ένα μικρό ντουέντε

Σου χάρισαν το ράγισμα, σου φίλησαν τα ρούχα

Σου ράγισαν το χάρισμα, ντύσαν τα χείλη που είχα

Κρύφτηκαν μες στο χάδι σου, του έρωτα οι ρώγες πέντε.


Πόσο έλκει ο λάκκος της σιωπής, και πως κυλά το δάκρυ
Αν δε βασανιζόσουνα δεν θα ΄χες να πεις κάτι
Κέντα μας, κέντα την ακοή, μην λυπηθείς τους ήχους


Σάστισες στο πρωτο άκουσμα, στο δεύτερο λυγίζεις
Στο τρίτο αναστέναξες, στο τέταρτο με βρίζεις
Δεν άντεξες την ηδονή, δεν γκρέμισες τους τοίχους.