Ανεμοblogιά

Ανεμοblogιά.

Σήμερα περιπλανήθηκα κι ήταν οι τόποι που περπάτησα ανθισμένοι
Και με ξεδίψασαν.

Είθε οι άνεμοι των ιστολογίων να φυσάνε πάντα έτσι και να αξιώνομαι να τους ακούω.


Κι εσύ που θα αγαπώ ως το τέλος, περίμενε την επόμενη ζωή για να δικαιωθούμε.

Γιατί σ' αυτην εδώ με κέρδισε το χαμόγελο.

(όχι του παιδιού).

Γιαγιά που με ρώταγες πως πάνε τα καράβια... (βουλιάξανε της έλεγα ή ότι αρμενίζουν)
Που με παρακάλαγες να βρω έναν άνθρωπο να μην είμαι έτσι ξεκρέμαστη στα χρόνια. Ακριβώς αυτό είχες πει.
Μην νοιάζεσαι. Θα γαληνέψω τον καιρό, θα πιάσω και λιμάνι.
Προσευχήσου για όσα καράβια εγκατέλειψα πριν βυθιστούν.