ουτε στο παραθυρι, φως μου, λιγο να σε δω

ούτε στην πόρτα βγαίνεις, ούτε στο στενό
ούτε στο παραθύρι φως μου λιγο να σε δω.

Να ένα παραθύρι που είχα χαζέψει. Πότε θα την δω; Αυτός ο χρόνος ο μικρός ο μέγας.



Μια πλάγια γραμμή κόβει την θέα,
σαν κίνηση απότομη και λίγο νευρική.
Ορίζει όμως το χώρο κι είναι ωραία,
που το άπειρο αν θέλεις να δαμάσεις,
κρύβεσαι στη ρωγμή.

Έτσι κι εσύ, με ευθύ το βλέμμα με ζυγώνεις
και μόλις έρθεις πιο κοντά φοβάσαι τη στιγμή
λες μηπως και σωθείς απ' ό,τι δεν γλιτώνεις
ματαια: το σώμα έχει εντός του τις εντάσεις
κι εσυ θα πληγωθείς.

Όσο και να προσέξεις, η σφραγίδα
έχει ήδη στην καρδιά σου τυπωθεί
κάνεις δυο τρύπες στην εφημερίδα
για να σπιουνέψεις το επόμενο φιλι.