Βια

Η βία της γνώσης πάνω στην άγνοια; η το αντίστροφο;
Πόση απελπισία ο γνώστης να μην μπορεί να μοιραστεί ό,τι γνωρίζει, όση απελπισία και ο αγνοών όταν βρίσκεται άξαφνα εκεί που δεν έβλεπε ότι πήγαινε.
Η βία της ασχήμιας πάνω στην ομορφιά ή το αντίστροφο; Μια αθώα ομορφιά μπορεί να προκαλεί αναιδώς και βιαίως τον ταπεινό κόσμο του σακατεμένου. Πόσες φορές πιο μικρή όταν ένιωθα όμορφη, μου φαινόταν ύβρις η ύπαρξή μου όταν επέρναγα μπροστά από τα δύσμορφα σώματα των επαιτών στους δρόμους. Σε εφιάλτες έρχονταν χέρια ζητιάνων και με κυνηγούσαν μέχρι να γεμίσουν το σώμα μου μαυρίλα από τα βρώμικα ακροδάχτυλα και τα άκοπα νύχια. Μόνο έτσι θα έπαυα να παραβιάζω τον κόσμο της ασχήμιας τους. Κι εγώ έτρεχα πάνω στο αναπηρικό μου καροτσάκι.
Έτσι αποσιωπώ όσα ανέχτηκα. Εξαργυρώνω συντροφικότητα και μιλάω στους τοίχους.
Άλλα σώματα ονειρεύομαι άλλα ονειρεύεται ο κόσμος για μένα. Στα ξένα βλέμματα εμπιστεύομαι την ευτυχία μου. Λες και πρόκειται να προκόψω με ξένες δουλειές.
Δεν αντέχω να εξιστορήσω πόση απόσταση με χωρίζει από το σώμα που χτες με γεύτηκε κι όμως δεν κατόρθωσε να με διαπεράσει ούτε ένα ρίγος.