Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2007

Απόψε παίζει το κεντρί έναν σάπιο ρόλο.


Γι αυτό δεν εμπιστεύομαι τα πλήκτρα.


Από παλιές λέξεις μουσική.


Απλά αντιγράφω μια παρήχηση.


Άθλιος άθλος στον θόλο σου να θέλω την θλίψη
Άλυτος χρόνος η αγκαλιά σου θεμελιώνει την τύψη

Κλίση της πεπλατυσμένης οδού, αθεμέλιος λίθος
έλξη της ύλης πτωμάτων που εφίλησαν μύθο.

Αλησμόνητο κι ελλιμενισμένο στο παρόν
Το πλοίο του στόλου σου
Ακαλλώπιστο μέσα σε καλάθι κορμί
Το κρύο του όλου σου.

Αφελείς λουφαδόροι, που σαλιώνουν την άλυσο
αλαβ – άστρων αδένες που βυθίζουν την άβυσσο

Λήθης ύπνος αληθής υπομνήσκων ότι ελύθης
θέλξη λάφυρο σιγής επί στήθους σου τα πλήθη
λίθος τίμιος θηλής, εθελοτυφλούσα πείθεις.

Ως λεμβουχοι του ασάλευτου οι θαμώνες βουλιάζουν
Τεθλασμένες παράλληλες στο κλουβί σου φωλιάζουν

Αλιμένω το αλάθητο κάλεσμα το λαχουρένιο
Στις θηλές σου η θάλασσα φυλακίζει το ξένο
.

Δεν υπάρχουν σχόλια: