Το Σαββατο

Καλησπερες στον καλο τον κοσμο. Δηλαδή την Σοφία κι εμένα, άντε και τον Νικόλα που ίσως περνάει κάποτε απο δω και ρίχνει ενα στιχάκι.

Να και η πρωτη φωτο. Απο Καρπαθο, στην αγκαλια του ουρανου.

Σήμερα είναι μέρα για γέλιο. Πολύ το κούρασα το θέμα με την θλίψη.

Καθόμασταν στο θησείο η γνωστή παρέα, το τρίο της ενασχόλησης με τους/τις πρωην. Ο Ελιοτ, η Εμμα κι εγω! Αφου εχουμε χαλβαδιασει εγω με τον Ελιοτ τους γκομενους της απεναντι παρεας και η Εμμα το μοναδικο δεντρο που ηταν απεναντι της, το μαγαζι αποφασιζει να κερασει κεικ σοκολατας, κομμενο σε μικρες μπουκιτσες με οδοντογλυφιδες σαν μεζες για ουζο. Μμμ, πέφτουμε πάνω τους και οι τρεις αποζητώντας τουλαχιστον την ηδονή της σοκολάτας στον ουρανίσκο. Και πριν η ζεστή σοκολάτα αγγίξει την γλώσσα του ο Ελιοτ μίλησε: "Να κάτι που μπορείς να βάλεις στο στόμα σου χωρίς να φοβάσαι τις δεσμεύσεις".

Τα βράδια πριν κοιμηθώ κοιτάω το κηροπήγιο με τα καθρεφτόδεντρα που μου πήρε. Μέσα στα μαύρα συρμάτινα κλαδάκια του πιάνονται τα όνειρά μου και δεν μου ξεφεύγουν πια.