Η αρχή

Γιάντες.
ξεκινάς να παίζεις αυτό το παιχνίδι σπάζοντας ένα κοκκαλάκι από το σκελετό μιας όρνιθας που μόλις έφαγες μαζί αγαπημένους ανθρώπους. Οικογένεια, φίλοι... η κότα είναι από το κοτέτσι γιατί τα έτοιμα κοτόπουλα έχουν σπασμένο ετούτο το διχαλωτό κοκκαλάκι. Όλα ξεκινάνε από ένα καλοψημένο, νοστιμότατο πτώμα.
Κι από την στιγμή που θα χωρίστεί το κόκκαλο και το μισό θα μείνει στον έναν και το άλλο μισό στον άλλο, ξεκινάει το παιχνίδι.
Αν μου δώσεις κάτι από το χέρι σου στο χέρι μου και προλάβεις να μου πεις "γιάντες", κέρδισες. Αν σου πω " το ξέρω" θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσεις. Αν σου δώσω εγώ κάτι από το χέρι μου στο χέρι σου και σου πω το γιάντες, κέρδισα. Τι κέρδισα; ότι είχαμε βάλει στοίχημα από πριν, δεν έχει σημασία. Αν προλάβεις και μου πεις το ξέρω, δεν τα κατάφερα να σε πιάσω στον ύπνο.

Τι παιχνίδι! Πόση συνείδηση της κάθε σου κινήσης σε κάνει να έχεις. Κοιτάς τον άλλο καχύποπτα τίποτα δεν παίρνεις από το χέρι του γιατί μπορεί να χάσεις.

Μαθαίνεις ότι καμία συναλλαγή με τους γύρω σου, ακόμα και το να σου δώσουν το αλάτι δεν είναι άνευ νοήματος, αλλά έχει μέσα της την δυνατότητα της πιο βαθιάς επικοινωνίας. Μαθαίνεις πως ό,τι περνάει από χέρι σε χέρι είναι μια τελετουργία, καθημερινή και απαρατήρητη αλλά τελετουργία.
Και μαθαίνεις τέλος πως αν χάσεις, αν μια στιγμή ξεχαστείς και πάρεις από το χέρι του άλλου ένα ποτήρι, μια χαρτοπετσέτα, το πιπέρι, δεν υπάρχει τρόπος να αλλάξεις το παρελθόν: την μικρή στιγμή που εκείνος ήταν πιο ξύπνιος από σένα.
Έτσι την πάτησα στον έρωτα, ξεκίνησα να παίζω το παιχνίδι και με έπιασες στον ύπνο. Πριν η σκέψη μου καταλάβει το ψέμα σου, πριν η κρίση μου διαβάσει τις πασπαλισμένες με αναισθητικό πληγές σου, πρόλαβα να σε αγαπήσω. Με φίλησες για πείραμα, επειδή ήμουν όμορφη και "γιάντες". Έχασα, τον κόσμο τις ισορροπίες, τα πάντα. Σε φίλησα και δεν περίμενες πως σε ήθελα στα αληθεια. Όμως να που περάσαν δύο χρόνια και σε θέλω ακόμη. Να που σε ερωτεύτηκα: "γιάντες" δεν το περίμενες. Και έφυγες.
Και φυσικά έφυγα. Οργισμένη με την υπνοβασία μου που έδωσα την καρδιά μου στις αργές σου σισύφειες ματαιες μέρες.