Σε εξορκίζω, σε εξορίζω να μου διηγηθείς το επιμύθιο των επιθυμιών σου.
Θέλω να μου πεις πως ο έρωτας λύγισε, πως του κόπηκαν τα γόνατα και σωριάστηκε σαν τσουβάλι στα σκαλιά. Θέλω να μου πεις με ποια εργαλεία λάξευσες από μέσα το μάρμαρο της μαραμένης σου καρδιάς ώσπου να την αποκόψεις τελείως από την δική μου.
Θα στέκομαι εδώ γονατιστή όπως πριν κοινωνήσω.
Κι έπειτα θα συνεχίσω να φαντάζομαι ότι με μπαίνεις μέσα μου και ότι με κρατάς πολύ σφιχτά με τα χέρια σου κρατώντας αντίσταση στον ίδιο σου το ρυθμό.
Σήμερα πάλι φιλούσα το χέρι μου. όμως θα αντέξω. Έγλειφα τον καρπό μου και έτριβα τρυφερά τα υγρά μου χείλη στο δέρμα του. Μετά προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά αδύνατον.

Ο έρωτας είναι επιθυμία να μεταμορφώσεις τον άλλο όσο σε μεταμορφώνει.
Το τέρας είσαι εσύ.

***


Ακούω την μουσική μιας συναυλίας που είχες πάει. Εγώ δεν ήμουν εκεί. Κλεισμένη στον μικρόκοσμο χτυπιέμαι να καταλάβω γιατί ακόμα σ’ αγαπώ. Ποιους νόμους λογικής και αξιοπρέπειας αρνείται η καρδιά μου και το σώμα μου και έλκονται ακόμη από σένα. Είμαι οργισμένη που σε θέλω ακόμη. Δεν το αξίζεις το βλέπω, το διακηρύσσεις σε κάθε σου βλέμμα και εγώ ακόμη θέλω να σε αγγίξω, ονειρεύομαι να χαιδεύω τα μαλλιά σου, να σε γλείφω ή να με σφίγγεις στην αγκαλιά σου μέχρι να παραλύσω.

Ανίκανη κι ανάπηρη συναισθηματικά, ασυνεπής και βασανισμένη με πληγές που δεν αντέχεις. Τις πασπαλίζεις με μπόλικο αναισθητικό μέχρι που ψοφάνε τα πάντα μέσα σου. Δάκρυα που δεν κύλησαν από τα μάτια σου. Που δεν έγειρες ποτέ πάνω μου ενώ ξέρεις ότι μπορώ να σε κρατήσω, ότι είμαι εδώ αλλά δεν το πιστεύεις.

Ο οργή μου θα σε ξεσκίσει μια μέρα. Γιατί δεν την εκφράζω αλλά την κρυφοθηλάζω με την απουσία σου μέχρι που μια μέρα θα ναι παιδί μεγάλο και θα χιμήξει πάνω σου χωρίς να ρωτήσει την γνώμη μου.

Καρδούλα μου να μπορούσα σήμερα να σου δαγκώσω με φιλιά το λαιμό.