pacta sunt servanta

Συμφωνήσαμε πως θα ταν μονο μια φορά.
Μου το υπόσχεσαι; ρώτησες.
κι εγώ αντέστρεψα την ερώτηση: Εσύ μου το υπόσχεσαι;
ΝΑΙ.


Έτσι δεν θα γείρω πάλι πάνω σου. Αρχισα ήδη να βάζω την τρυφερότητα στο ψυγείο. Με βίαιες κινήσεις.
Δεν ξέρω από ποια ταινία θυμάμαι μια μάνα Εσκιμώα να συμβουλεύει απάνθρωπα την κόρη της λιγο πριν η ίδια απομονωθεί εκούσια και γίνει τροφή για κάποια πολική αρκούδα: "Αν το πρώτο σου παιδί είναι αγόρι κράτα το στην αγκαλιά σου. Μα αν είναι κορίτσι σκάψε μια τρύπα στο χιόνι και βάλε το πριν προλάβεις να το αγαπήσεις."

Ένα μωρό είναι η τρυφερότητά μας, που θα πεθάνει στο χιόνι, γιατί τυχαίνει να μαστε κι οι δυο γυναίκες.
Διάλεξα τον δρόμο αυτό. Ήξερα πως η φύση σου είναι διττή, όπως και η δική μου άλλωστε.... Θα είσαι πάντα στα χέρια των αντρών η ομορφιά. Και πως θα μπόρούσε να είναι διαφορετικά.

Βλέπεις ένα πουλί στον ουρανό να πετάει κι έπειτα έρχεται και κάθεται στο χέρι σου και σου τραγουδάει. Ερωτεύεσαι το πέταγμά του μα όσο κι αν αγαπηθείτε, δεν θα ξαναζήσεις την στιγμή που η ελευθερία της πτήσης του το έφερε στην αγκαλιά σου. Το αφήνεις να φύγει και δεν θέλεις με κανένα τέχνασμα να το κρατήσεις παραπάνω κοντά σου.

Με ρωτάς αν είμαι καλά... Δεν θα σου παραδεχτώ ποτέ πόσο μου λείπεις.