Πυροτεχνήματα μιας άστοχης στέψης ή σκέψης.
Δεν επιλέγεις παρά μια τρυφερή φωνή να σε συντροφεύει. Μια παρήχηση να σε συνδέει με τον έξω κόσμο του οποίου χαζεύεις κάθε βράδυ τα άσκοπα πυροτεχνήματα.
Γράψε λοιπόν τις ματαιότητες του χρόνου σου. Είναι το επόμενο πεντάλεπτο αναγκεμένο και σε χρειάζεται. Μου λείπεις μα αν ακούσω την αδιάφορη φωνή σου θα μου λείψεις περισσότερο. Ποιος μας καταδίκασε στην συνήθη τρυφερότητα των πρώην.
Η διαδικτυακή μου επικοινωνία βρίσκεται στο μηδέν. Τα εμεσενια και τα τσατ με αφηνουν τόσο αδιάφορη τελευταια. Μπαίνω στο μπλογκ να δω αν κάποιος άφησε κανα ποστ.... Δεν άφησε. Κι αυτό ήταν, επιστρέφω στο λήθαργο.
Πως θα ζήσω;
Οι μέρες έχουν χρώματα. Έλεγε τότε με μισόκλειστα βλέφαρα ενώ εγώ ζύμωνα το γάτο της. Τα βρήκες τα χρώματα των ημερών κοντά της; Πες μου ναι. Γιατί αλλιώς είναι η έλλειψή σου τόσο μάταιη.
1 σχόλιο:
που εισαι??
τι γινεται??
Δημοσίευση σχολίου