Μυρίστηκα την άρνηση και έσπευσα να ερωτευτώ.
Λες πως είμαι έτοιμη να αφιερωθώ στους πόρους ενός δέρματος και προσεκτικά πας να το αποφύγεις, ή έτσι νομίζω. Γιατί εσύ τελείωσες με τα αναθήματα δήθεν. Και δεν μπορείς να αφιερωθείς. Ψέμα. Χρόνο όμως αφιέρωνες. Και πολύ χρόνο για το λίγο που με ξέρεις και σε ξέρω. Τράβα τώρα μια εξαφάνιση να μάθω. (Ήδη βέβαια…)
Λέω πως χάνεις την αίσθηση του να γοητεύεις με το σώμα σου και σου κρύβω πως το προηγούμενο βράδυ με γοήτευσες με το σώμα σου. Όχι με την εικόνα, ναι αυτό το αποφεύγεις τόσο που σχεδόν το καταφέρνεις. Για αυτό και το θύμα είναι ανυποψίαστο.
Με την αίσθηση. Η ζεστασιά της αγκαλιάς. Εκείνη η ξαφνική πριν με αποχαιρετήσεις, είχε τόση δύναμη το σώμα σου, κύμα που με τυλίγει. Κι έμεινα ακίνητη για να σταθώ όρθια και να μην με ξεβράσει στην άμμο ο αφρός. Και νόμισα πως αυτό ήτανε και δεν τρέχει τίποτα. Κι όμως πέρασε καιρός κι ακόμα ψάχνω. Και να’ τανε της πείνας, όχι.
Με διαπέρασε πιο πολύ από όσο νόμιζα, διαχύθηκε μέσα μου σαν ηλεκτρισμός. Έπειτα έφυγα. Και η αίσθηση της αγκαλιάς σου ξανάρθε εκεί που δεν την περίμενα. Στον οργασμό. Όχι στον ερεθισμό. Αλλά στο τέλος, έρχεται (έρχεται μόνη της δεν μπορώ να την καλέσω όταν εγώ θέλω, ούτε μπορώ να την διαχειριστώ ως μνήμη, ούτε να την χρησιμοποιήσω ως αφορμή ηδονής) η αίσθηση της αγκαλιάς σου, σβήνει τις πορνοεικόνες και μου γαμάει τα σπλάχνα με ένα τράνταγμα που θα θυμάμαι. Αδιαθέτησα 5 μέρες νωρίτερα. Έπειτα σε συνάντησα και πήγαμε για καφέ όπου σου είπα πως δεν θέλεις να γοητεύεις με το σώμα σου. Ψέμα. Φυσικά.

Κι ήρθε η άλλη μέρα. Χάθηκες, έφυγα, βρέθηκα σε άλλες αγκαλιές δυο βήματα από το βρεθώ στο κρεβάτι. Και αυτό που με κράτησε είναι πως στο σπίτι μου βρίσκεται η αίσθησή σου.

Μου λές πως θέλω να αφιερωθώ και πως για αυτό εσύ δεν.

Αυτά έγραψε και ένα δύο τρία μπλουμ, τα ξένα χάδια πήραν την υπηκοότητα σου. Τίποτα πια δεν με κράτησε.

…τελικά Πέρασα καλά.
Κραιπάλες και φιλιά στα Σώματα. Ακόμα τα μαλλιά μου μυρίζουν. Ακόμα τα γόνατα τρέμουν κι ακόμη η γλώσσα μου ψευδίζει, οι μύες των χεριών μου πιάστηκαν. Οι εικόνες πηγαινοέρχονται στις φλέβες, κυλάνε στις σκοτεινές γωνιές του μυαλού ως το ρίγος της κοιλιάς και το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού.
Αχ οι μυρωδιές. Αγκαλιές: φαγητό που βγήκε απ’ το φούρνο. Επιθυμίες.
Παραδέχομαι πως σε έψαξα, πως η εικόνα σου ήρθε και μου ζήταγε τα ρέστα πως δήθεν την απατάω. Αλλά την έστειλα αδιάβαστη. Μου ‘πες να μην βασανίζομαι. Ορίστε: οι ηδονές του αηδονιού στο πιάτο. Διαθέσιμη σε όσους με επιθυμούν. Oι αφιερώσεις στα ραδιόφωνα.

Ας πιω τώρα μια γουλιά κρασί.
Υγεία.