Στάζει από τα μάτια σου γλυκό νερό. Κι είχα ξεχάσει να βλέπω. Πως είναι να κοιτάς το σπίτι σου που κάθε μέρα βλέπεις και να ρθει ο ξένος για να καθρεφτιστεί στα μάτια του η ομορφιά του σπιτιού σου.

Έτσι ήρθες στο νησί να μου θυμίσεις πως έβλεπαν τα μάτια μου στα δεκατέσσερα. Τότε ο κόσμος μου ήταν όπως ακριβώς τον Είδες.

Κοιτάς το σώμα σου στον καθρέφτη αλλά μόνο στο βλέμμα του Άλλου πείθεσαι για την ομορφιά του.

Δρόμος ήταν και έφυγε.