Αργα, ξοδευοντας οσα δεν μπορουσα να δωσω. Σήμερα ταξιδευω σε στιχακια και οσο σκαβω λαγουμια στην μοναξια μου, τοσο χανω απο τα ματια μου τις γεφυρες που θα με περασουν απεναντι: ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.
Όσοι ξυπνούν χαράματα από τον καημό τους
Και όσοι ξαγρυπνήσανε στην άδεια αγκαλιά
Όσοι φιλιούνται την αυγή μόνο με το είδωλό τους
Κι όσοι ορκίστηκαν πως αγαπούν την ερημιά
Όλους τους μάζεψε η Ηώ να δουν το νυφικό της
Έλα Ηώ με νυφικό να μας παρηγορήσεις
Να μαζευτούμε οι μοναχοί, τα ματιά εσύ να κλείσεις
Να δούμε πέρα αν φαίνεται στη θάλασσα καράβι
Αν έρχεται μια αγκαλιά, αν έρχεται ένα χάδι
Στα χέρια να την πάρουνε σαν θα ρθει ο καλός της
Να μην συρθεί το πέπλο της απάνω στα σκαλιά
Γυμνή ήταν και την ντύσανε με το παράπονό της
Πως πάντα ερωτεύεται του άπιαστου τα φτερά
Κι ήταν το πέπλο της βαρύ από τον καημό της
Έλα Ηώ με νυφικό να μας παρηγορήσεις
Να μαζευτούμε οι μοναχοί, τα ματιά εσύ να κλείσεις
Να δούμε πέρα αν φαίνεται στη θάλασσα καράβι
Αν έρχεται μια αγκαλιά, αν έρχεται ένα χάδι
Όσοι στα χέρια έχουνε γραμμές πικρής αγάπης
Και όσοι ζουν με μηνύματα που δεν ήρθαν ποτέ
Όσοι θελήσαν το απαλό το άγγιγμα της στάχτης
Κάνανε όλοι μια ευχή να ιδούνε των αοράτων
Αγγέλων το φτερούγισμα στον πρωινό καφέ
Έλα Ηώ με νυφικό να μας παρηγορήσεις
Να μαζευτούμε οι μοναχοί, τα ματιά εσύ να κλείσεις
Να δούμε πέρα αν φαίνεται στη θάλασσα καράβι
Αν έρχεται μια αγκαλιά, αν έρχεται ένα χάδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου