μικρο ξενυχτι

όταν είσαι ερωτευμενος ξεφτιλίζεσαι λιγάκι... οπότε να και το τραγουδι μου, το αφήνω να πλεύσει εδώ μέσα, η να σταθεί με το ολοκαίνουργιο, αν και λιγάκι αστείο σκαρί του σε έναν βυθό που στέρεψε και γείραν όλα τα καίκια στην μια πάντα.

δεν βαριέσαι κι αν είναι βλακεία. δικό μου είναι ....

Για όλες τις αγάπες που με πλήγωσαν
Πάντα μια νοσταλγία έχω αμανάτι
Για σένα που το χάδι σου με γιάτρεψε
Δεν έχω κρατημένο ούτε ένα δάκρυ

Για σένα που ήρθες κι όλα ξεδιψάσανε
Και ημέρεψε ο κήπος της ψυχής μου
Όλες οι καταιγίδες μου σωπάσανε
Κι ας ήξερα πως δεν θα περιμένεις

Για σένα που μου γέλασες και δόθηκες
Όπως δίνονται μόνο οι αγγέλοι
Για μια φορά χωρίς να έχει αύριο
Όλα σε μια βραδιά χωράνε εν τέλει

Έλα να λύσεις τα σκοινιά που με κρατούσανε
Έλα να γίνεις στο λιμάνι μου δελφίνι
Έλα και αν δεν φωνάξεις δεν θα ακούσουνε
Οι φύλακες την ένταση που σβήνεις

Μάτια μου με λυγίζουνε τα χάδια σου
Ξέρω πως δεν θα ξαναρθείς κοντά μου
Μα είναι όσα μου έδωσες τόσο ακριβά
Που δεν μπορώ να σβήσω τη χαρά μου

Για σένα που μου γέλασες και δόθηκες
Όπως δίνονται μόνο οι αγγέλοι
Για μια φορά χωρίς να έχει αύριο
Χωρίς να γίνει η μνήμη σου κουρέλι

Πανσέληνο του Οκτώβρη σε συνάντησα
Κι ως το πρωί ήσουν φιλί στα χείλη
Διασχίσαμε τον κόσμο και δεν σ’ άφησα
Παρά όταν είχε ο ήλιος ανατείλει

Γυρνάς να μου μιλήσεις και γατζώνονται
Απάνω στην ψυχή μου χίλια αγκίστρια
Που να σταθώ να κρύψω όσα καρφώνονται
Να μην μπλεχτούμε σε δικά μας δίχτυα

Για σένα που μου γέλασες και δόθηκες
Όπως δίνονται μόνο οι αγγέλοι
Για μια φορά χωρίς να έχει αύριο
Χωρίς να γίνει η μνήμη σου κουρέλι.