Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Κλειστες οι πόρτες.


Στην γεωμετρία του στήθους μου εντρυφησαν πολλοί

κι εγώ στα ξερά πλήκτρα σου.

Ήταν τόσο δύσκολο αγγελάκι μου να νομίζεις πως ό,τι και να έλεγα απευθυνόταν σε εσένα.

Σιγά σιγά τα κατάφερνες να με κάνεις δική σου. Και αυτό σήμανε αναχώρηση.




Το πλοίο θα σαλπάρει για λιμάνια.

Σύρος, Πάτμος, Κως, Νίσυρος.


Όλα, όλα τα δίνω για να μπορώ να ταξιδεύω μόνη.

Έχω ξεχάσει το φύλο μου, οι επιθυμίες αποστραγγισμένες.



πως φιλάνε;


κύμα, θα περάσει κι αυτό.



Ξέρετε κύριε πρόεδρε, δεν υπάρχετε.

Και εγώ αν δεν κόψω λιγο από το χέρι μου να το βάλω στο αγκίστρι... κανείς δεν πρόκειται να τσιμπήσει.

Νηνεμία, αλλάζει ο καιρός.

Δεν υπάρχουν σχόλια: