ένας μικρός χειμώνας ήταν κρυμμένος κάτω από το κέντρο της παλάμης.

τρία ανεκδιήγητα όνειρα έχουν ξεροσταλιάσει στην στάση του λεωφορείου

όσο και να ήθελε δεν ήταν δυνατόν να αποτινάξει τόσα φύκια από τα μαλλιά της.

όλο και πιο πολλά έμπλεκαν, όλο και πιο μικρά κομμάτια, όλο και πιο μέσα στο σγουρό.

όσο και να ήθελα δεν μπορούσα να απευθυνθώ σε κάποιον άλλον.

τα χρόνια σου είναι γεμάτα με τα φιλιά μου

Φίλησα τα 20, τα 30, τα 40, τα 41 όλες τις ηλικίες του σώματος καθώς άλλαζες στάση μές στον ύπνο σου.

σ' αρνιέμαι για να σ' αγαπώ σαν ερημίτης.

κι έπειτα από την έρημο κουβαλάω το νερό.

Διατρέχεις τις αρνήσεις μου και γδέρνεις το μέσα μέρος του κρανίου μου όταν πεισμώνεις.

Έρχομαι και ξαναφεύγω, παλινδρομική κίνηση του έρωτα.

Άσε τα φύκια να σε χαιδέψουν.

Μια μικρή κόρη σε λευκό σπίτι της Σίφνου μας κοιτάει γνωρίζοντας πως είναι να φιλιέσαι στο δρόμο για τον Σιδερά. Μειδιά στα αμύθητα πλούτη της, ξέρει το μέλλον, τα χέρια της είναι λευκά και λεπτοκαμωμένα και δεν θα πει ούτε λέξη.

Αλλά θα ευλογήσει σιωπηλά το δρομο μας.