Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

H Τηλος

Η Τηλος εξαπλωθηκε πανω στο δερμα σαν σκια, περασε πανω απο τα μαλλια
και κατελυσε τους ηχους τους.
Βραχια αμεριμνα σε διδασκουν σιωπη γυμνασμενης στα ξενυχτια αγκαλιας
Και δεν ειναι μονο ο τροπος της.
Ειναι οι κακογκουζαλοι ανθρωποι που παλευουν το θαυμα, την σαρκα τους απεναντι στην πετρα.
Και το πετυχαινουν.
Να γινουν σκηνικο του εαυτου τους ωστε να παιχτει το εργο της νιοτης τους αεναως.
Με οργη και πεισμα παιδικη.
Ξυλαρμενοι και δικαιοι οπως η θαλασσα. Σκληροι και με κακοφορμισμενες σκεψεις αλλοι.
Αλλα ολοι εκει σε αυτο το μουρλο μικρο καζανι.
Επισκεπτονται το θαυμα τους τρεις φορες την μερα.
Προσκυνουν την αορτη του χρονου.
Κι ανεβαινουν στο μικρο χωριο να πιουν καθαρα ποτα.
Εκεί αγαπησα την οργη, βρηκα φιλους να μ' αγκαλιασουν απο το πουθενα και ξεχασα ποια ειμαι.
Λαξευτηκα απο την πετρα, εμαθα μια ξενη γλωσσα, δεχτηκα δωρο ενα φορεμα φορεμενο απο αυτα που μου αρεσουν, γνωρισα τους πολεμιστες της εποχης μου και την ποσειδωνια των πελματων μου.
Ακουσα χαινηδες σε μπαρ με το σκοτεινο νησι να ιπταται κατω απο τα ποδια στο μπαλκονι.
Ο βραχος δονειται και τον ακουω στην πλατη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: