Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Πύργος απο τραπουλόχαρτα. Κόψε. Μοιράζω. Φουλ της ντάμας. Γιάντες στην καρδιά. Πιάστηκα.

Άρχισα να ζω μέσα στο αλεξανδρινό κουαρτέτο. Μόνο που νιώθω να διαβάζω ταυτόχρονα τον πρώτο και τον τρίτο τόμο. Και πέφτουν.


H μια πραγματικότητα πάνω στην άλλη

Τα συναισθήματα χτίζουν εκδοχές της αλήθειας: της α-ληθης. Αλήθεια είναι μόνο το αλησμόνητο. Κι έτσι οι πραγματικότητες καταρρέουν η μια μετά την άλλη στην λήθη.
Στην καρδιά που έσκαβες έπεσε άλλος σπόρος. Φύτρωσε και με τυλίγει, κι αγκαλιά με νανουρίζει.


Η αχιβάδα θα μείνει εδω.

Εξηγήσεις επί εξηγήσεων. Παρεξηγήσεις επί παρεξηγήσεων. Εκδοχές της πραγματικότητας, εκδορές της μυστικότητας. Μια υπόσχεση της άνοιξης εκπληρώθηκε φθινόπωρο. Κι αμέσως μετά, λές και είχε γίνει θυσία, ήρθε η αγκαλιά που με κρατησε όλο το βράδυ. Όλο ως τα χαραματα. Και με διάβρωσε σαν μουσική. (κλεμμένο, ω ναι κλεμμένο).

Δεν υπάρχουν σχόλια: