ξεπλυμα

Υπηρετουν θητεια οι καφρίλες στις κουβέντες μας.

Σε εκεινη την φωτογραφια κοιταμε κι οι τρεις τον καθρεπτη. Ξερεις δεν καταφερα ποτε να γινω εκεινη που ηθελες, Σε προδωσα μια νυχτα στην Καλλιδρομιου για μια κοπελα που στο στηθος της ειχε γραμμενο με κινεζικα ιδεογραμματα: ΠΑΥΣΙΠΟΝΟ.

Ήταν όλοι εκεί να με αγκαλιάσουν. Δεν θυμάμαι πότε ξανάνιωσα πως όλοι μ' αγαπάνε. Κι έτσι έχω πια δύναμη να μιλήσω για την θυσία.

Είναι αδιάφορο πως δεν μπορεί να διηγηθεί μια ιστορία. Σε λίγο καιρό κι εγώ θα κλείσω τις πύλες για να μιλήσω χωρίς φόβο.

Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι να τον δω. Και φοβάμαι μήπως με διαβάζει. Ποτέ δεν έχω νιώσει πιο καταπιεσμένη, πιο υποτιμημένη, πιο ανήμπορη να φύγω, ένα μικρό χταπόδι που περιφέρει τα πλοκάμια του απαλά γύρω από το θηρίο για να το καλοπιάσει και να μην ακούσει τον θυμό του.

Γιατί περιφρονώ βαθιά τον θυμό του. Σιχαμερός και κακομαθημένος, βρωμιάρης και γλοιώδης ατενίζει την θάλασσα μέσα απ' το κάτουρο. Φοβόμουν τον θυμό του λέω. Τον σιχαινόμουν σαν τις κατσαρίδες, μου τάραζε τα σωθικά όταν τον άκουγα να θυμώνει σε άλλους για ηλίθιους λόγους - απλά είναι απ' τους ανθρώπους που έχουν μάθει να θυμώνουν τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα - κι έλεγα πως εγώ θα την γλιτώσω. Στο περίπου τα κατάφερα. Πήρα και μια πίπα με το χέρι ραμμένο για να με αφήσει να κοιμηθώ. Βρήκα όποια τρυφερότητα μπορούσε να χει απομείνει, την υποδύθηκα και έπειτα έκανα πως κοιμήθηκα αγκαλιά.

Σκεφτόμουν μόνο την στιγμή της φυγής. Ήμουν για 7 μέρες η γυναίκα του 1950, απόλυτα εξαρτημένη ως προς την στέγη, την τροφή, την μετακίνηση και υπό την απειλή της κατηγορίας ότι αν δεν κάνω κάτι μαζί του, '"δεν μοιράζομαι". Ω Θεε μου. Καταναγκασμός.

Περιφρονώ βαθιά τον θυμό του και δεν θα του χαρίσω τον δικό μου. Προτίμησα να χυθεί αίμα.
Αυτοτραυματισμοί φυλακισμένων.

Πόσες φορές θέλω να πάρω τηλέφωνο εκείνον που έστω για λίγες ώρες με γλίτωσε από το βασανιστήριο. Εκείνον που με έσωσε από τις άγριες προθέσεις να ραφτεί το δέρμα μου χωρίς αναισθητικό - και σύμφωνα με νεότερες δηλωσεις βεβαίως θα χρησιμοποιούσε βία αν αντιδρούσα λόγω πόνου - με πετονιά από κάποιον που το χει κάνει αλλη μια φορά στον εαυτό του και νομίζει ότι είναι ο πιο ικανός όλων.
Ήμουν στο ιατρείο - νά είναι καλά εκείνος που με πήγε - με μια πληγή και το μόνο μου άγχος ήταν πως θα γυρίσω πίσω κόντά του. Δεν με ένοιαζε ο πόνος, δεν με ένοιαζε το αίμα, παρά μόνο η ασφυξία που μου προξενούσε η παρουσία του. 7 μέρες στην κόλαση που βρισκόταν σε ένα πανέμορφο νησί.

'Εκτοτε θεραπεύομαι. Κι αρνούμαι να παραδοθώ και κάθε βήμα δυο φορές το σκέφτομαι και κάθε σήμα δυο φορές το ζυγίζω. Κι αν έχει βάρος το σκέφτομαι, κι αν είναι ανάλαφρο το αφήνω να περνάει και δεν του βάζω εγώ βαρίδια.

Πρώτη μέρα χωρίς τον επίδεσμο.

Συνηθεια της ουλής.