Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Τα φώτα ανάβουν στο μικρό διαμέρισμα. Απέναντι σε μια ταράτσα η πρώτη βραδινή σύναξη των γειτόνων για αυτο το καλοκαίρι. Οι σκιές τους γίνονται τεράστιες στον τοίχο.
Οι μουσικές ανοίγονται. Είναι εκείνες οι μικρές ευτυχίες που την κάνουν να κοιτάει την οθόνη με ύφος απλανές.
Δεν είναι εδώ κανείς. Κι ομως καρδιά γεμάτη.
Γελαστό πρόσωπο, λευκό χαρτί.

1 σχόλιο:

Sophey-Franny είπε...

"Κι αν χαθηκαν οι εραστες... δεν θα χαθει η αγαπη"....