τα ονειρα με κερδισαν

Να με βρει ο χρονος να γραφω, νέος ή παλιός.

Κι είναι αυτό το όλα η τίποτα ένα κλαδάκι να πιαστώ για να σου πω ότι ανάμεσα είναι τα πιο δύσκολα χάδια. Ότι ανάμεσα από αυτό το άτεγκτο δίλημμα, είναι η γλύκα και η υποχωρηση της αγκαλιάς. Πως εγώ εκεί βρίσκομαι να παραπαίω για να φιλήσω το όλα και να μην αρνηθώ το τίποτα. Δεν είμαι καν το άλλο άκρο σου. Δεν είμαι άκρο, είμαι κέντρο.

Σαν μεθυσμένη απόψε, σαν
κουρασμένη να τα βάζω όλη μέρα σε μια σιωπή που μαστίζει το σπίτι μου από τότε που γεννήθηκα.

Στέκομαι ξυλάρμενη. Δεν με πειράζει που φυσάει γύρω μου, ούτε που 'μαι μόνη. Ελεύθερη συμβάσεων κι έτοιμη να σε συναντήσω. Η μελαγχολία σε βλέπει και φοβάται.

Θα πέσω να κοιμηθώ χωρίς παράπονα. Με το μυστικό χαμόγελο ενός ονείρου, δικο μου καταδικο μας. Τα ονειρα είναι αμετανόητα.