Χριστουγεννα όπου μύρισε καρδιά μου αμπαρόριζα

Ένα αμάξι πηγαίνει ανάποδα στο χρόνο.
Ήρθε ο παιδικός μου ήλιος και με ραντίζει αγιασμούς.

Ήρθα να βρω από ποια οπτική γωνία βλέπουν τα μάτια σου την θάλασσα.

κάτω από τα ρούχα φιλιά της Αθήνας κομμένα στη μέση. Τα κρατάω ζωντανά και δεν μιλάω σε κανέναν. Τα τραγουδαω, τα βγάζω βόλτα στο βουνό, και προσέχω να είμαι με ανθρώπους που δεν θα τα πειράξουν.

Βράδιασε. Εσύ σε λίγο θα ταξιδεψεις.

Εγώ θα χαζεύω την θάλασσα από την μπαλκονόπορτα.