Βόλτα στην ακτή. Το πρώτο βήμα. Η θάλασσα. Σπασμοί ομορφιάς.
Η χρονιά που λύγισα τον βλεμμα του τίγρη και τον κοίμησα στο κρεβάτι μου.

Έρχονται τα άλογα τώρα. Θα τρέξουμε όλοι. Κι όσοι αγάπησα χτίζουν την καρδιά τους και κουβαλάω την λάσπη από το κορμί στο γιαπί.

Σε ποιον να πω αλήθεια και σε ποιον ψέματα. Τα καμπανάκια στο καπέλο μου τα λένε όλα. Ο γελωτοποιός του βασιλιά της σκόνης. Όταν βγάζει το καπέλο βάζει τα ρούχα της νένας της Αρετούσας. Και παίρνει αγκαλιά την μικρή ερωτευμένη. Και στέλνει ραβασάκι στον καλό της (αυτόν τον αγαπητικό της νενας θέλω να γνωρίσω) πως απόψε δεν θα πάει να τον βρει για να παρηγορήσει την μικρή.


Αρκεί να μην το χάσω. Αυτό το κορίτσι που κοιτάω στον καθρέφτη γελαστό και αναρωτιέμαι ποιο είναι.