Tο πένθος είναι το τελευταίο δώρο του νεκρού προς εμάς.

Το "εμάς" επίσης.

Ο θάνατος την παραφύλαγε στις τέσσερις γωνιές του ταβανιού αλλά του παραδόθηκε γλυκά με σώμα αποστεωμένο, όσο της τράβαγε το σκοινί, τόσο εκείνη λάσκα. Έτσι εκείνος κουτρουβαλιαστηκε χωρίς κόντρα κι εκείνη πέταξε χωρίς δεσμά.

Διάλεξε να μην είμαι εκεί όταν έφευγε. Κάποτε θα μάθω γιατί.

Στο μεταξύ μίλια μακριά γνώριζα την Βίτα σε γιαπωνέζικο εστιατόριο των Βρυξελλών.

Αδημονούσα να μάθω τι λέει αυτό το σταυρόλεξο μέχρι που παραδόθηκα κι εγώ στους ανέμους. Αποδέχθηκα την εξορία.

Και τα πράγματα βρίσκουν την θέση τους, αναμοχλεύονται μέσα στην λάβα ώσπου να κρυώσουν.

ο ΈΡΩΣ κάπου κρύβεται.