Τυχαία συνάντηση.

Στις τυχαίες συναντήσεις είμαστε ανυπεράσπιστοι.



Ακούω το όνομά μου στην Κοραή. Γυρίζω κι ανοίγει το κουτί της Πανδώρας, φέρομαι φυσιολογικά μα σέρνομαι στα αγκάθια. Με έχει αρπάξει η επιθυμία και είναι έτοιμη να με ρίξει στα βαθιά. Ώσπου θυμάμαι ότι δεν θα αντέξω αν μείνω, μαζεύω τα σωθικά μου από τον πεζόδρομο, μονολογώ σαν από το ανέκδοτό "καλά που δεν πάθαμε και τίποτα" και φεύγω τρέχοντας, Τρέχοντας.



Με ευγενικές φράσεις πάντα.



Στο γυρισμό προς το σπίτι θυμήθηκα ότι την στιγμή αυτή την είχα ξαναζήσει ένα χρόνο πριν στον ύπνο μου, στο όνειρο που την έψαχνα στο Βερολίνο.