http://www.mousikaproastia.blogspot.com/

Για σήμερα έχω να πω μόνο αυτό.

Απόψε αρχίζει το δύσκολο. Πήρα το μηχανάκι μου και γύρισα μέσα από στενά σε όλους τους απαγορευμένους δρόμους της Αθήνας, κατέβηκα σύνταγμα μαζί με τα σκουπιδιάρικα. Εξάρχεια επάρχεια, οι δρόμοι στους λίγους κάτοικους. Σιωπή. Περίχωρα με ανθρώπους σε κουτιά.

Αποχαιρέτησα την Αθήνα, μπορεί να με έπιασε άνοιξη και μοναξιά και να μου φάνηκε τέλος εποχής, μπορεί πάλι και να μυρίζομαι τα επόμενα καμμένα σώματα.

Σιωπηλή Αθήνα, πενθούσα, και πρέπει να κρατήσουμε γερά. Μπορώ μόνο να φυτέψω μία ντοματιά στην γλάστρα μου.  

Νεκροί δίπλα μου, όνειρα σιωπής. Στη μνήμη τους, πρεπει να βρουμε εναν αλλον τροπο να διεκδικησουμε τα αυτονόητα, έτσι που όσοι θέλουν να σκοτώνουν, αιφνιδιασμένοι να αποκαλυφθούν, και να αφανιστούν σαν βρυκόλακες στο φως τη μέρας.