Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Τα πυκνά νήματα των νοημάτων
αριθμούν ρυθμικά τις ραθυμίες του μέλλοντος.

Ξεπούλησα τις αμεσότητες.

Πέλματα στα χαλίκια, ακροδάχτυλα σε ραδιουργίες ιριδίζουσες.

Το φιλί της κανέλλας, τα χάδια της άδειας, τα σημάδια του δοντιού μου, οι έξεις του ασυνείδητου, τρέχουν ρεμάλια στο αίμα, υμνωδοί του επιτέλους, μην η ωδή του τέλους είναι αυτή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: