Σήμερα δεν σου αρέσει η Δανάη.

ήξερα ότι θα μου στερήσεις το φως μου.

Με ένα μαχαίρι στην κοιλιά, που θα ρουφήξει τα τρία τελευταία βλέμματα.

Παρόλα αυτά κάθισα ήσυχη. Κι έγραψα για άλλη μια φορά την ίδια φράση, αυτήν που επαναλαμβάνω από γεννήσεώς μου.

Έτσι σας παραπέμπω τον θυμό όπως τον βρήκα, ρακένδυτο και μεθυσμένο ζητιάνο. Δεν τον ελέησα και δεν με ευλόγησε.

Νομίζατε ότι η ταχύτητα δεν θα σας καταπιεί; Η μόνη αντίσταση είναι η μουσική.


Πες ρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ. Πόσον καιρό είχες να γαργαλήσεις την άκρη της γλώσσας; Χαμογέλα, άντε, δεν το κλέβεις κανενός το χαμόγελο.