Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

ουφ επιτελους μόνη.

Mια μέρα κλείστηκα μέσα.
Υπάρχουν άνθρωποι που μένουν ίδιοι κι άλλοι που μεταλλάσσονται ανάλογα με τα μάτια όσων τους κοιτάνε. Εγώ είμαι από τους δεύτερους.
Κι έτσι έγινα ιδιώτης και δεν με νοιάζει καθόλου.
Είδα το βαλς με τον μπασίρ..... Βγαίνοντας από την αίθουσα μου φάνηκε σαν να ζούσα στον Λίβανο λίγο πριν τις σφαγές. Σαν να τις μυριζόμουν στον αέρα και να μαι ανήμπορη να κάνω κάτι για να τις αποτρέψω. Η χαρτορίχτρα η Αμινά.

Η τελευταία αγάπη στην Κωνσταντινούπολη μου χάρισε την μεγάλη Αρκάνα. Σκόρπισα την τράπουλα στην θάλασσα και ξέρω πως το μέλλον είναι υπόθεση ζοφερή. Ας το νανουρίσουν τα σαράντα κύματα.

Μου έλειψαν οι παλιές αγάπες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: