Ήταν μεσημέρι και έκλαιγε. Οι γονείς την είχαν βάλει για ύπνο μετά από έναν γερό καυγά μεταξύ τους. Η  μητέρα έπλενε τα πιάτα και ο πατέρας είχε εξαφανιστεί.
Ανήμπορη να αντιδράσει στα πιάτα που έσπαγαν μπροστά στα μάτια της, κρυμμένη κάτω από το τραπέζι. Πήγε κι έκανε κρυφά εμετό. Δεν την κατάλαβαν απασχολημένοι με τον καυγά τους. Πείναγε τώρα, αλλά δεν τόλμαγε να ζητήσει άλλο φαί. Μήπως και ξεσπάσει πάνω της όλος ο θυμός που είχε μαζέψει απο τον καυγά η μητέρα.
Την άλλη μέρα πήγε σχολείο, καυγάδισε με την μισή τάξη, κατάφερε να βγει λάδι στους δασκάλους, να τιμωρηθούν τέσσερις συμμαθήτριές της και να πάρουν αδικαιολόγητη απουσία άλλοι τρεις.
Επίσης μάζεψε από τον δρόμο ένα αδέσποτο και σκυλί, το πήγε σε ένα άδειο οικόπεδο, σχετικά κοντά στο σπίτι της. Όλο το απόγευμα το πέρναγε μαζί με το σκύλο κρυφά απο τους γονείς. 

Για μια στιγμή

Ευφράτης. 
Με κυνηγούν οι ομορφιές. 
Και πέρασα να σας το πω. 


μου δίνονται οι γρίφοι. 
σας δίνω το θραύσμα


Πιστεύω στη λέξη
στο βλέμμα,
στον χρόνο που έχω την τύχη, 
κι ευγνωμονώ τον κόσμο 


οι φίλοι, τα δέντρα
των φύλων τα κέντρα


Αν έσφαλα που δίνομαι
γράφτο. 


Δεν θέλω τίποτα άλλο. 


Περιστρέφω τον κισσό μου απάνω σου,
"Η ηδονή απ' τα μάτια" ονειρεύτηκες.


Να το λοιπόν εκείνο που ίσως έγραφες στον ύπνο σου.