Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Ήταν μεσημέρι και έκλαιγε. Οι γονείς την είχαν βάλει για ύπνο μετά από έναν γερό καυγά μεταξύ τους. Η  μητέρα έπλενε τα πιάτα και ο πατέρας είχε εξαφανιστεί.
Ανήμπορη να αντιδράσει στα πιάτα που έσπαγαν μπροστά στα μάτια της, κρυμμένη κάτω από το τραπέζι. Πήγε κι έκανε κρυφά εμετό. Δεν την κατάλαβαν απασχολημένοι με τον καυγά τους. Πείναγε τώρα, αλλά δεν τόλμαγε να ζητήσει άλλο φαί. Μήπως και ξεσπάσει πάνω της όλος ο θυμός που είχε μαζέψει απο τον καυγά η μητέρα.
Την άλλη μέρα πήγε σχολείο, καυγάδισε με την μισή τάξη, κατάφερε να βγει λάδι στους δασκάλους, να τιμωρηθούν τέσσερις συμμαθήτριές της και να πάρουν αδικαιολόγητη απουσία άλλοι τρεις.
Επίσης μάζεψε από τον δρόμο ένα αδέσποτο και σκυλί, το πήγε σε ένα άδειο οικόπεδο, σχετικά κοντά στο σπίτι της. Όλο το απόγευμα το πέρναγε μαζί με το σκύλο κρυφά απο τους γονείς. 

3 σχόλια:

Citizen Insane είπε...

μεγάλη ανακούφιση μια ουρά που κουνιέται... η τρανταχτή απόδειξη οτι η χαρά επανέρχεται!

Josephine είπε...

Φοβερό κείμενο..
Πιστεύω βαθιά πως η βια αναπαράγεται μιμητικά.

Α,Μήπως έπρεπε να έχεις μπει στα καρτέλ αφού μπορούσες να βγαίνεις λάδι και να μην έκανες τον έννομο βίο που ζεις τώρα??

Sophey-Franny είπε...

ena geia apo to neo mou istologio! pio omorfo de nomizeis?? :)