Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Σήμερα μου φάνηκε πως επανάσταση είναι

να καλημερίζεις τους σκουπιδιάρηδες,
να καλοχαιρετάς τους οδοκαθαριστές,
να λες γεια σας τι κάνετε, πως είστε στις καθαρίστριες του μετρό.

να χεις ενα πλατύ χαμόγελο ευγνωμοσύνης για την δουλειά τους.

Γιατί κι οι μικροί μισθοί ξεκινάνε από την πεποίθηση ότι τάχα η δουλειά τους είναι ασήμαντη. Κι ότι αν είσαι ένας εξέκιουτιβ (εξε q τιβ) κάνεις πιο σημαντική δουλειά. Ταχαμου ταχαμου...


Ζήτω οι καθαρίστριες, τιμή στους σκουπιδιάρηδες!

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Έτσι κι αλλιώς στριμώχνεσαι σε μια γεμάτη Αθηνα,
καθάρισες τα τζάμια μου κι ήταν μεγάλη η πείνα

Ανήλικος ή ενήλικος, ξένες για σένα λέξεις
επιρρεπής άντρας - παιδί, police:  πρέπει να τρέξεις.

Ο χρόνος στα φανάρια μας κάποτε ήταν άδειος
μελαχροινά χαμόγελα της ξενιτειάς ο άγιος
 
Θυμωνεις, χαράζεις με πίκρα το παρμπρίζ
θυμώνω, θυμάμαι της φτώχειας το πρεστιζ

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

_____________________


είδα την ενηλικίωση της γιαγιάς μου στα 80 της χρόνια, όταν ήμουν  ακόμα 14 και η μητέρα μου ήταν ήδη παιδί μου.

είδα τον πατέρα μου να λείπει  καπνίζοντας από τον θάνατο του δικού του πατέρα ενώ εγώ ήμουν εκεί.

από τον θάνατο της ενηλικης γιαγιάς μου κι έπειτα, οι ορμόνες γίνονται ορμούνες.

με απειλούν με εξαφάνιση αν δεν παλέψω το φιλί.

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Δεν είχες ενδοιασμούς.

Σπλαγχνικά έραβες το έρεβος εντός σου.

Μέχρι να σε πάρουνε χαμπάρι κι άντε πάλι.

Μένω παράλυτη σιγά σιγά. Απανωτά ηλεκτροσοκ.

Μία φορά καίς ό,τι αγάπησες και γυρνάς σελίδα, δύο φορές καις ό,τι αγάπησες και γυρνάς σελίδα.
Την τρίτη καις την σελίδα.

Η πολυτέλεια του πένθους γιορτάζεται κάθε άνοιξη.

Φεύγουσα κόρη και νυμφίος εκστατικός.

Δώστε μου την ευχη σας να ζήσω ακόμη λίγο.

Λες και μου τελειώνουν οι επιθυμίες.