Οι παλιές ημέρες ξεφλούδισαν.
Σας τά λεγα πως δεν γίνεται να ευδοκιμήσουν. Τώρα πιες θάλασσα.
Ο μοναδικός σου φάρος στην ζωή ήταν του περιπολικού.
Η Δικαιοσύνη σκόνταψε στο νόμο και άλλα τέτοια πιασάρικα.
Αγαπούλα δεν ξέρω πια τι μπορεί να γίνει με αυτή τη ζωή.
Το ελάχιστο της εφεσίμου κύριε πρόεδρε...
Χτες τα χείλη ζωγράφιζαν στο μεσοΔιάστημα.
Ενώ για άλλη μια φορά δεν παίζει να ξεφύγω της γενιάς μου.
Δεν ελπίζω τιποτα. Φοβάμαι τα πάντα, κυρίως όσους διατείνονται ότι είναι ελεύθεροι.
Στην κάθοδο αυτή, στην υπέροχη πτώση, έργο που παίζεται κάτι χρόνια, μικρά κλαδάκια που πάνε να με κρατήσουν και σπάνε.
Βάλτε με θεμέλιο στο γεφύρι. Δεν θέλω απόψε να ζω. Χωρίς λόγο, χωρίς γιατί. Δεν θα φωνάξω.
Μακάριοι όσοι νομίζουν ότι την παλεύουν.
Θα περάσει, το ξέρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου