Να ξεχαστείς σαν των βουνων το περσινο το χιονι.
Υπ' αυτην την έννοια βούτηξα στην λήθη.
Επήγα και στον δρόμο έφτιαξα μια τράπουλα.
Έριχνα και ξανάριχνα τα φύλλα. Ευχαριστούσα τον συνταξιδιώτη μου.
Γύρναγα το κεφάλι σαν λέαινα που πληγωνεται και ξαμώνει να δει το βέλος.
Ή σαν διεισδυόμενη που γυρνάει να δει το πρόσωπο.
Η αυθαδεια μας απέναντι στους νεκρούς δεν θα συγχωρεθεί ποτέ.
Όυτως ή άλλως. Όπότε συνεχίστε. Ακόμα και της διαμαρτυρίας μας η αυθάδεια.
Δεν σε ενδιαφέρει άλλωστε το σωτήριο έτος.
Σκατά στον τάφο της αλληγορίας.
Κλεμμένο και δεν θυμάμαι κι από που.
2 σχόλια:
Καινε ματια καληνυχτα... pou les kai esu... :)
δεν υπάρχεις.
Δημοσίευση σχολίου