Ας κάψουμε έναν ακόμη ανακυκλώσιμο κάδο.
Και το μόνο που τελικά ανακυκλώνεται είναι η βία και η οργή.
Η εκδίκηση ακόμα στο αίμα μας. Παλιές βεντέτες μας έβγαλαν στους δρόμους. Και θα είναι οι ίδιες που θα μας σπρώξουν λίγο πιο χαμηλά και λίγο πιο πίσω.
Η θλίψη κι η χαρά, το πένθος και η δικαιοσύνη θα έρθουν να μας βρουν και να μας την πέσουν. Όσο και να κρεμιόμαστε από την οργή. Αυτή θα μας ξεχάσει.
Κάτι άλλο βρωμάει εδώ, κάτι λάθος λέω. Μα ακόμα κι αν το βρώ, τι;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου