Στις συμπληγάδες απο λαστιχένιες ρόδες, όλη μέρα.
με ένα μικρό αλογάκι που το λάτρευα.
Στομάχι κόμπος, γκάζι, προσπερνώ.
Ακούω το κύμα του άλλου, ξεκινώ
Φανάρια της καρδιάς σου εκλιπαρώ
στους δρόμους.
***
Θα παραπέμψω πάλι στον νομάδα σήμερα.
Και θα ξεστραβωθώ να διαβάσω Μαλβίνα.
Περίεργη μέρα. Έχω μια διάθεση.......λες κι έκανα διαγαλαξιακή.
Λες και πίναμε μαζί, με εσένα που διαβάζεις, καφέ (ναι καφε Νιμαντγοζε) πριν από λιγο.
Λες κι όλοι είναι εδώ και δεν είναι κανείς.
Νιμαντ, Νομας, Ηλέκτρα, Ζοζεφίν,
Τιποτα, Μαυρε Γατε κι οι άλλοι ΕΣΕΙΣ.
Ξυπνήστε με όταν φτάσω στην ακτή.
Γιατί προς το παρόν... με κλειστά μάτια πετάω...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
oute kan petas..nomizeis...anoikse ta matia prin einai arga...
οσα εχω να πω τα ξερεις ηδη. απολαυσε το.
ρειν μαν.....
ο,τι διαλεγει καθενας θα ζησει. με κλειστα η ανοιχτα ματια.
νομαδα, ξαφνικα φοβαμαι. Να απολαυσω τον φοβο?
Δημοσίευση σχολίου